تعداد ایمپلنت مناسب برای جایگزینی دندان ها در هر فک چه مقدار است؟
جایگزینی کامل دندان های فک یک روش دندانپزشکی قابل توجه است که برای بازیابی عملکرد و زیبایی کل مجموعه دندان های بیمار طراحی شده است. این درمان می تواند زندگی فرد را تغییر دهد و یک راه حل دائمی برای کسانی که تمام یا بیشتر دندان های خود را به دلیل پوسیدگی، آسیب یا سایر مشکلات سلامتی از دست داده اند، ارائه می دهد. یکی از سوالات رایج بیماران این است که “برای جایگزینی کامل دندان در دهان به چند ایمپلنت نیاز است؟ یا اینکه تعداد ایمپلنت مناسب هر فک چه تعداد است؟ ” در اینجا، عواملی را که تعداد ایمپلنت های مناسب فک و گزینه‌های مختلف درمانی موجود را تعیین می کنند، بررسی خواهیم کرد.
ایمپلنت دندان چیست؟
ایمپلنت های دندانی، پایه های تیتانیومی می باشند که به صورت جراحی در استخوان فک قرار می گیرند تا به عنوان ریشه های مصنوعی دندان عمل کنند. آن ها پایه محکمی برای دندان های جایگزین ثابت یا متحرک، مانند روکش، بریج یا دندان مصنوعی، فراهم می کنند. تعداد ایمپلنت های مناسب مورد نیاز برای جایگزینی کامل دندان های دهان می تواند بسته به عوامل مختلفی از جمله نوع ترمیم انتخاب شده و وضعیت استخوان فک بیمار متفاوت باشد.
عوامل مؤثر بر تعداد ایمپلنت ها
در این بخش عواملی را بررسی می کنم که بر تعدا ایمپلنت ها در هرفک تاثیر گذار هستند. این عوامل عبارتند از:
تراکم و حجم استخوان
کیفیت و کمیت استخوان فک در تعیین تعداد ایمپلنت ها بسیار مهم است. بیمارانی که تراکم استخوان کافی دارند ممکن است به ایمپلنت های کمتری نیاز داشته باشند، در حالی که افرادی که تحلیل استخوان قابل توجهی دارند ممکن است برای اطمینان از ثبات به ایمپلنت های اضافی یا روش های پیوند استخوان نیاز داشته باشند.
نوع مرمت
نوع ترمیم دندان (مثلاً بریج ثابت، دندان مصنوعی متحرک، پروتز ترکیبی) به طور قابل توجهی بر تعداد ایمپلنت های مناسب مورد نیاز فک تأثیر می گذارد. انواع مختلف ترمیم، نیرو های جویدن را به طور متفاوتی توزیع می کنند و بر قرار گیری ایمپلنت و تعداد آن ها تأثیر می گذارند.
سلامت دهان و دندان بیمار
سلامت کلی دهان بیمار، از جمله وجود هر گونه بیماری لثه یا سایر بیماری های دهان و دندان، می تواند بر تعداد ایمپلنت های مناسب فک و محل قرار گیری آن ها تأثیر بگذارد.
گزینه های درمانی برای جایگزینی کامل دندان ها در دهان
برای جایگزینی کامل دندان ها در دهان با ایمپلنت گزینه های مختلفی وجود دارد که در صورت لزوم می توان از آن ها استفاده کرد. در ادامه رایج ترین این روش ها را بررسی می کنیم.
پل ثابت قوس کامل
این گزینه شامل قرار دادن یک بریج ثابت است که توسط ایمپلنت های دندانی پشتیبانی می شود. معمولاً برای پشتیبانی از یک بریج ثابت، به ۶ تا ۸ ایمپلنت در هر قوس دندانی (فک بالا و پایین) نیاز است. این راه حل، مجموعه ای دائمی و بسیار پایدار از دندان ها را ارائه می دهد که بسیار شبیه دندان های طبیعی می باشند.
درمان All-on-4
مفهوم درمان All-on-4 به این معناست که از چهار ایمپلنت که به صورت استراتژیک قرار داده شده اند، برای پشتیبانی از یک قوس کامل دندان استفاده می کند. این روش بسیار کارآمد می باشد و اغلب نیاز به پیوند استخوان در فک افراد را از بین می برد و همین عامل آن را به انتخابی محبوب برای بسیاری از بیماران تبدیل می کند. در این روش ایمپلنت ها در زوایای خاصی قرار داده می شوند تا حداکثر استفاده از استخوان موجود انجام شود.
دندان مصنوعی متحرک متکی بر ایمپلنت
دندان مصنوعی متحرک می تواند توسط تعداد کمتری ایمپلنت، معمولاً ۴ تا ۶ عدد در هر قوس، پشتیبانی شود. این دندان های مصنوعی به ایمپلنت ها متصل می شوند و نسبت به دندان های مصنوعی سنتی، پایداری بهتری دارند، اما می توان آن ها را برای تمیز کردن و نگهداری از دهان خارج کرد.
پروتز ترکیبی (ثابت – جداشدنی)
این نوع پروتز، ترکیبی از یک بریج ثابت و یک دندان مصنوعی متحرک می باشد. این پروتز معمولاً توسط ۴ تا ۶ ایمپلنت در هر قوس پشتیبانی می شود و مزایای هر دو روش ثابت و متحرک را به طور همزمان ارائه می دهد. این گزینه ضمن فراهم کردن امکان نگهداری آسان، تناسب ایمن را نیز فراهم می کند.
روش تعیین تعداد مناسب ایمپلنت فک
تعداد دقیق ایمپلنت های مناسب و مورد نیاز برای جایگزینی کامل دهان از بیماری به بیمار دیگر متفاوت است. برای تعیین بهترین روش، ارزیابی جامع توسط یک متخصص دندانپزشکی ضروری می باشد. این ارزیابی معمولاً شامل موارد زیر است:
تصویربرداری تشخیصی: اشعه ایکس، سی تی اسکن و تصویربرداری سه بعدی به ارزیابی ساختار و تراکم استخوان کمک می کنند و راهنمای خوبی برای قرار دادن ایمپلنت می باشند.
قالب گیری دندان: قالب گیری دقیق از دهان بیمار، مدل دقیقی برای برنامه ریزی ترمیم ایجاد می کند و طرح درمان مناسبی را ارائه می دهد.
مشاوره و برنامه ریزی درمان: گفتگوی کامل با بیمار توسط دندانپزشک یا جراح دهان و دندان در مورد اهداف، بودجه و هرگونه نگرانی که ممکن است بیمار داشته باشد، ضروری است.
مزایای ترمیم کامل دهان با ایمپلنت
در صورتی که کل دهان از جمله فک بالا و پایین با ایمپلنت ترمیم شوند مزایایی به هماره خواهد داشت که در این بخش به ذکر این مزایا خواهیم پرداخت:
بهبود عملکرد: ایمپلنت های دندانی توانایی غذا خوردن، صحبت کردن و جویدن موثر را بازیابی می کنند.
افزایش زیبایی: ایمپلنت ها لبخندی طبیعی ایجاد می کنند و زیبایی صورت و اعتماد به نفس را بهبود می بخشند.
حفظ استخوان: ایمپلنت ها استخوان فک را تحریک می کنند و در نتیجه از تحلیل استخوان فک جلوگیری می کنند و ساختار صورت را حفظ می کنند.
راه حل بلند مدت: با مراقبت مناسب، ایمپلنت های دندانی می توانند مادام العمر دوام بیاورند و در دراز مدت به یک راه حل مقرون به صرفه تبدیل شوند.
بهترین تعداد ایمپلنت در فک
در دهان یک فرد بالغ، به استثنای دندان های عقل، معمولاً ۲۸ دندان سالم باید وجود داشته باشد. با این حال، همه دندان های از دست رفته نیازی به ایمپلنت ندارند. هنگام برنامه ریزی برای پروتز ثابت برای دهانی که کاملاً بی دندان است، فک بالا و پایین را جداگانه در نظر می گیریم. استخوان فک بالا در مقایسه با استخوان فک پایین، نرم تر و اسفنجی تر است. وقتی استخوان فک بالا با ایمپلنت جوش می خورد، به اندازه استخوان فک پایین، ساختار محکمی ایجاد نمی کند. بنابراین، ما همیشه به ایمپلنت های بیشتری در فک بالا نیاز داریم.
برای ساخت پروتز ثابت برای دهانی که کاملاً بی دندان است، معمولاً به ۷ تا ۱۰ ایمپلنت در فک بالا و ۵ تا ۷ ایمپلنت در فک پایین نیاز داریم تا مقاومت و ظرفیت حمل کافی را فراهم کنیم. در بسیاری از موارد، ۸ ایمپلنت در فک بالا و ۶ ایمپلنت در فک پایین قرار داده می شود که منجر به پروتزی شامل ۲۶ تا ۲۸ دندان می شود که به اندازه دهان و ساختار فک بستگی دارد.
تفاوت تعداد ایمپلنت ها بسته به وضعیت استخوان فرد متفاوت است. طول استخوان، عرض، کیفیت، بیرون زدگی سینوس و سایر عوامل ممکن است تعداد ایمپلنت های مورد نیاز در درمان ایمپلنت کل فک را افزایش یا کاهش دهند. سوال مهم این است که تعداد ایمپلنت مناسب فک چه تعداد است.
در برخی موارد که استخوان فک از کیفیت کافی برخوردار نیست، می توان از سیستم All-on-4 برای فک پایین در شرایط کاملاً بی دندانی استفاده کرد. همانطور که گفته شد این روش شامل قرار دادن چهار ایمپلنت در یک زاویه و سپس قرار دادن پروتز های ثابت و روکش ها می باشد. در مواردی که کیفیت استخوان فک ناکافی است، می توان از پروتز متحرک هیبریدی میله‌ای با دو ایمپلنت استفاده کرد. با فناوری های جدید، در بسیاری از مواردی که قبلاً کاشت ایمپلنت غیر ممکن بود، می توان به کاربرد های موفقیت آمیز ایمپلنت دست یافت.
تعداد ایمپلنت های مناسب فک برای پروتز ثابت در دهانی که کاملاً بی دندان است، می تواند پس از عکس برداری پانورامیک و معاینه دقیق، به طور دقیق تعیین شود. اگر داده های کافی برای برنامه ریزی به دست نیامده باشد، برنامه ریزی می تواند پس از اسکن توموگرافی انجام شود.
تعداد مناسب ایمپلنت در صورت عدم وجود چند دندان
در مورد بی دندانی منطقه ای، تعداد ایمپلنت های مناسب در ناحیه مربوطه از موردی به مورد دیگر متفاوت است. وضعیت استخوان فک و موقعیت دندان های سالم بیمار عوامل اساسی هستند که تعداد و محل ایمپلنت ها را تعیین می کنند. علاوه بر این، نوع پروتز مورد نظر ممکن است بر تعداد و محل ایمپلنت ها تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، در موردی که چهار دندان در یک ناحیه خاص از دست رفته است، ممکن است سه ایمپلنت کافی باشد، یا دو ایمپلنت کافی باشد. پس از عکس برداری با اشعه ایکس و معاینه، تعداد و محل ایمپلنت ها را می توان به طور دقیق تعیین کرد.
برای فواصل تک دندانی
به طور کلی، قرار دادن ایمپلنت در ناحیه دندان از دست رفته مناسب تر از ایجاد یک بریج سه واحدی با تراشیدن دندان های مجاور است. در مواردی که کیفیت استخوان کافی نیست، می توان تقویت لازم را برای تکمیل عمل اعمال کرد. با گذشت زمان، دندان های مجاور ممکن است به سمت فضای خالی حرکت کنند و قرار دادن ایمپلنت در ناحیه را دشوار کنند. شروع این درمان اندکی پس از از دست دادن دندان می تواند این خطر را کاهش دهد و به طور قابل توجهی از تحلیل استخوان در ناحیه بی دندان جلوگیری کند. تعداد ایمپلنت های مناسب فک در این مرحله بسیار مهم است.
نتیجه گیری
تعداد ایمپلنت های مورد نیاز برای جایگزینی کامل دندان های دهان به عوامل مختلفی از جمله کیفیت استخوان، نوع ترمیم و سلامت دهان و دندان بیمار بستگی دارد. راه حل های رایج از ۴ تا ۸ ایمپلنت در هر قوس دندانی متغیر است که متناسب با نیاز ها و ترجیحات فردی بیمار تنظیم می شوند. مشاوره با یک متخصص دندانپزشکی واجد شرایط برای تعیین بهترین برنامه درمانی برای دستیابی به یک لبخند کاملاً کاربردی و زیبا ضروری است. ایمپلنت های دندانی یک راه حل قوی، بادوام و متحول کننده زندگی برای کسانی که به دنبال ترمیم کامل دهان هستند، ارائه می دهند.
سوالات متداول
دندانپزشک متخصص همیشه حداقل تعداد ایمپلنت های دندانی مورد نیاز برای دستیابی به ترمیم را قرار می دهد، اما این تعداد می تواند بین ۴ تا ۶ عدد در هر قوس باشد. این تعداد ممکن است طی چندین جراحی تقسیم شود، زیرا در غیر این صورت این عمل بسیار طولانی خواهد بود.
بله، می توان انتظار داشت که زمان بهبودی با چندین ایمپلنت کمی طولانی تر باشد، صرفاً به دلیل فشاری که این کار بر بدن بیمار وارد می کند. محل های جراحی شده ممکن است با سرعت های متفاوتی بهبود یابند. مراقبت های پس از جراحی برای اطمینان از بهبودی صحیح محل ایمپلنت ضروری می باشد. از نظر زمانی که طول می کشد تا ایمپلنت با استخوان جوش بخورد، این زمان می تواند برای محل های مختلف ایمپلنت متفاوت باشد. این بدان معناست که باید منتظر بمانیم تا همه محل ها آماده شوند تا بتوانیم ترمیم نهایی را قرار دهیم.
یک ایمپلنت معمولاً فقط برای پشتیبانی از یک روکش استفاده می شود. اگر به دنبال جایگزینی چندین دندان هستید، اما نه یک ترمیم کامل قوس دندانی، یک بریج ایمپلنت دندان ممکن است مناسب تر باشد. در بریج ایمپلنت دندان، از دو ایمپلنت دندان برای ایجاد دندان های لنگر استفاده می شود و این دندان ها از یک پونتیک در وسط پشتیبانی می کنند.
این روش مشابه روش سنتی بریج است، اما ما به جای دندان های طبیعی بیمار از روکش های ایمپلنت استفاده می شود. بیمار معمولاً می تواند سه دندان روی یک پونتیک داشته باشد، بنابراین می‌توان در مجموع پنج دندان (دو روکش ایمپلنت و سه دندان پونتیک) را با استفاده از دو ایمپلنت به عنوان تکیه‌گاه جایگزین کرد.
اگر بیمار به دنبال جایگزینی دائمی برای دندان های از دست رفته خود باشد و نخواهد از دندان مصنوعی متحرک استفاده کند، ایمپلنت های کامل دهان قطعاً ارزشش را دارند. پس از قرار دادن، ایمپلنت ها باید تا آخر عمر دوام بیاورند و فقط ممکن است دندان مصنوعی نیاز به تعویض یا تعمیر داشته باشد. این امر، این روش را به یک درمان بسیار مقرون به صرفه در طول عمر کامل ترمیم تبدیل می کند.
